Powered By Blogger

4 Ağustos 2010 Çarşamba

allah'im ne olur eve varsin.


selam millet,

evet konuya direkt daliyorum; ben bir problem yumagiyim. az once karsi apartmana uc kisi geldi, arabayla ve saglam alkollu sekilde. kisilerden mavi mini etekli hatun ile tepesi az biraz acik olan zat, dakikalarca aglastilar, sarildilar, ayrilamadilar bir turlu. bu tarz ayrilamama olaylarini ben hic sevmem, ne zaman boyle bir halt olsa basima illaki bir seamet gelir. kendimden yola cikan beynim, kurgu islemine basladi tabi. en iyisi bu olay hakkinda bir tweet yazayim dedim. derken, tweet iki oldu. en sonunda baktim; 140 karakter ve katlari ile bitecek bir mevzu degil, icinde bulundugum duygu durumu. konuyu, uzun zamandir yazmadigim hatta evet; son zamanlarda uvey evlat olarak gordugum bloguma yazivereyim dedim. uvey evlat dedim konusu gecmisken; benim, simarik olmayan bir uvey evladim olsa her halde kendi oz cocugumdan ayirmam. bu da nerden cikti lan ruh hastasi diyeceksiniz? kucuk sirlar adli, cakma ama bir sekilde kendini izlettiren diziden cagristi galiba. ben de tam bilemedim imdi.

neyse, sarilmalar yerini opusup koklasmalara birakti vs vs. bu arada vatandasin arabayi biraktigi yer yolun ortasi ve bu saatte bizim sokaktan tek tuk araba geciyor. hatunu simsiki siki siki kavriyan kisi; kucukken buyuk ihtimal icra etmek istedigi meslek olan trafik polisligine de basladi. "haydi gejj gejj, ohoo tir gecer ordan beaa.." diyerek, kendince trafigin hizlica akmasini sagladi. allah vere ki; basinda "agir" sifati tasiyan abiler, bugun piyasada yoklardi ya da onlarin uniformali olanlari. yoksa sarhos adam ve kadin tam sevdikleri ve erkekliklerini gosterecekleri ortamdir, siksen atlamazlar boyle bir eglenceyi. haha bir saniye (sanyo, diyemiyor saniye diyor, len ne komiktii:)) orda dur, burdur! hesaba katmadiklari biri var: camdan bakan sero. oyle bir durumda (iki kisi olsunlar) hemen solugu asigida alan ben, ondekine saglam bir doner tekme, derken arkadakine bir osmanli tokadi ki gordugunuz gibi; uzak dogu sporlarinin yani sira atalarimizin vurus teknigine de sadik kalarak agir abileri yere seriyorum. uniformalilarla gecen kapistim onlar cok kisi olup, linc ediyorlar seni, o yuzden gerek yok. zaten onlar da corba/havyar paralarini alip uzarlar boyle bir ortamda, bana gerek kalmaz. neyse ilk senaryoya sadik kalalim ve bu matiz vatandasi kurtardik diyelim, lakin kabak gibi ortada ki; asil hedefimiz mavili hatunu huzura kavusturmak. harbi lan ne ara tasinmis acaba karsi apartmana? bu arada, fazla da durmayacaksin o mekanda. ogrenin olm bunlari, hayat kurtarir bak. agir abiler, amip gibi cogalip geri gelebilirler, dikkatli olunmalidir yoksa got altina gidersin. hepten gercege dondugumuzde ise, gecen zaman esnasinda ayrildi sevgililer. matiz kisilik, uc bes denemeden sonra arabasina binebildi ve gozden uzaklasti. o anda dedim ki; ister misin bu son sarilmalari olsun? istemem lan, manyak miyim? hah iste aldik basimiza belayi, actim som agzimi.

kucukken, yatagimdan kalkip; "eger salonun kapisini yuze kere acip kapamazsam, annem-babam olecek zihniyetine geri dondum." ben bu penceredeysem demek ki bir gorevim var, dedim. tamam biliyoruz, normal degiliz, okuyun iste. allah'im; "ismi her neyse iste su vatandas evine sag salim varsin amin!" seklinde itikat boslugu olan ben, dua etmeye basladim icimden. evet, benim psikoloji bildiginiz bitik. burada sunu da ayrica kanitliyoruz ki; kucukken ne boksan o'sun usta, bosuna kasmaya gerek yok. yalniz ben, alkollu kaza yaptigim icin bilirim, istemem kimsenin benim durumumda olmasini. ee bu soktugumun hayati da her tecrubeyi yasatacak kadar uzun degil, bazen baskalarinin hatalarindan da ders cikarmak gereklidir. tabi bu giden vatandas bunlari bilmiyor, okuyanlara soyluyorum. mevzuya geri dondugumuzde, ben allah'dan ricami abartip, arkadas icin; mumkunse ders olacak bir sekilde arabayi garaja girerken surtsun diye de istekte bulundum. sabah kalktiginda basagrisi ile arabasini gorup; lan a.q'dumun arabasini bir daha icip icip kullanmayacagim diye de yemin etsin, dedim. evet hepsini dedim iste.

bu arada ben niye burdayim bu saatte? canim sikkin, kendimi bok gibi ve yalniz hisettim. garip gelecek ama bazi insanlari ve egoistliklerini 30 yil gecse de hic anlayamayacagim. eger omrum vefa eder de o kadar yasarsam; bu tarz insanlari hayatimin icinde bir otuz yil daha tutacak miyim? sanmiyorum. ya da kac yil tutacagim? onu da bilemiyorum.

iyi geceler.

04.08.10

serhan.

not: bu arada bugun (dun) nna'nin d.gunu idi, kutlamadim.

6 yorum:

penelope dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
penelope dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
S.O dedi ki...

pene,okudum ama ben yorumlarini. neden kaldirdin ki?

penelope dedi ki...

komiklik yapiim derken sana haksılık etmişim gibi geldi..iğrenç yorum yapmışım..:))

ama çok sık yaz ..seni okumak keyif veriyo hacı...

S.O dedi ki...

icimdeki yazi yazma duygusu azaliyor sanirim, bilmiyorum. yooo ne demek haksizlik? problem yok. bi sen okuyosun herhalde, burayi silersem mailine atarim. efe'ye selam.

penelope dedi ki...

ben okuyorum ..bi sürü okuyolar be ..ama bi ben dalıyorum galiba balıklama:)
allahım beni iyileştir nolursun:)))

sevdiğim yazılarınızdan arşiv yapıyorum kendime..ilerde oğlan okur diye:) şimdi küçük daha hayatın sıkıntı verici tarafıyla uğraşmasın de mi..:)

ona göre..yaz yanii