kişiliklerim benim..

selam millet,

insan, her yazısına, görürsünüz; bu yazım, en güzel yazım olacak.. diyerek başlar mı? başlar. tanıdığım bir manyak va.. iyi tamam, ben öyle başlıyorum işte. kendi kendimi, bir işe motive edebilme konusunda uzman sayılabilirim. aralıksız on saat çalışabilirim veya bir proje için elli tane ayrı kaynağa bakarım, üşenmem. zaten; bir işi ya yaparım, ya da yanından bile geçmem! sizler; 'oha, herif amma da kendini övüyor..' demeden öce belirteyim, az önceki motivasyon uzmanı şahısın (kişiliğimin) ömrü; işin bitimiyle sonlanır. iş bittikten sonra, son rötuşları yaparken, ağzımdan çıkan cümle genellikle;  'bok gibi olmuş lan bu!?! o kadar da vakit harcadım bir halta benzememiş...' şeklinde olur. bu eleştirisel bakış açım ve temsil ettiği şahsiyet; çok gaddar ve baskındır. bu esnada; o kadar cefayı çeken, bu gaddar herifle birlikte aynı bedende yaşayan, motivasyon uzmanı karakterim ise suspustur, ağzından bir kelime dahi çıkmaz. sanki bu işi için kıçını yırtan kendisi değildir. hatta; içten içe, zaman geçtikçe eleştirilere de katılır. en sonunda iki karaktersiz karakterim; ''bu iş gerçekten de, sıradan bir iş olmuş..'' fikrine kanaat getirirler. beni de, it gibi ortada bırakır, bi siktir olup giderler..

şu an itibarı ile iki tane kişiliğimi size tanıttım. olanlardan biraz zaman geçtikten sonra, beni topluma kazandırmaya ant içmiş olan, ''kendi kendimin teselli uzamanı..'' olan karakterim, çıkagelir.. bilirim lan, bu da benimdir. önce tatlı cümlelerle kanıma girer sonra Rocky'nin moruk koçu Mick edasıyla gaz vererek, durumu toparlamaya çalışır. bu şahıs, genellikle panik atak sonrasında da gelir ve klasik, her defasında bana şunu der; bak oğul, herkesin bir hastalığı/eksikliği var. onun; midesi hasta, bunun; ziki küçük, öbürü biraz tipsiz, diğeri tutuk vs. gibi örnekler verir. sonra sesini yükselterek; hangisi ha hangisi? panik atak mı, bunlar mı cevap ver? diyerek kafamı siker. ben de; çekil lan, bağırma tepemde.. derim. lakin diğer opsiyonları da düşünürüm. çaktırmadan kulağımı çeker, tahtaya garanti olsun diye; dört kere vururum :/

bu yukarıdaki kişiliklerimin hepsi, benim ''yorgun'' temel kişiliğimin özalt kümeleridir. harbiden özalt küme, OBEB - OKEK, ortaokul maceraları vs.  neyse bırakın şimdi bunları. olay nasıldır.. biliyor musunuz? kıyafet balosuna gidersiniz de etrafa bir bakınırsınız. o salağın seçtiği kıyafet; o kadar yalap şaptır ki, herifin şıp diye.. kim olduğunu anlarsınız ve menzilden sıvışmaya bakarsanız. lakin o herif de bir şekilde, sizi tanımıştır. kalabalığı yararak üstünüze doğru gelmektedir. o sırada; ben bu salağı şıp diye tanıdıysam.. laan?! o da beni tanıdı amk.. dersiniz, içinizi bir sıradanlık kaplar. hah, o duyguyu sikeyim ben. benim kişiliklerim de böyle işte; temeli de, özaltı da hepsi benim amk! nerede olsa tanırım sizi. bir kere hepinizin yürüyüşü; salına salına.. aynı ben. bir de bu karakterler, örgütlenmişler de beni uyutacaklar. tereciye, tere mi satıyorsunuz olm siz? harbi haa bu da ne gerzek bir atasözüdür? ne satılır lan tereciye, ıspanak mı?

bu işler, külfetli işler. çoğu zaman; adam gibi, ''yorgun'' olmayan bir kişiliğim olsa da, zırt pırt bu salaklarla uğraşmasam diyorum..

bu arada, yazıyı okudum da; bok gibi olmuş..

haydi eyvallah.

serhan.